Ćwiczenia z zapisywania świata. IV. Spadkobiercy lęku - Agata Tuszyńska.

Ćwiczenia w zapisywaniu świata, to nieformalna szkoła reportażu oparta na cyklu edukacyjnych
spotkań z polską literaturą faktu. To próba zachęcenia do czytania i odpowiedzi na pytanie – wprost,
a jednocześnie metaforycznie - o tożsamość, świadomość i postawę wobec świata, o ludzi, których
spotykamy. Ale i o samych siebie, bo – jak pisał Ryszard Kapuściński – wszyscy o wszystkim za mało
wiemy.

Przez połączenie wiedzy teoretycznej (wykłady prowadzone przez wybitnych twórców reportażu) z praktyczną (czytania reportaży przez aktorów, warsztaty prowadzone przez praktyków, otwarta czytelnia) organizatorzy mają na celu zwrócenie uwagi na literaturę faktu, jako środka do lepszego poznania i rozumienia świata.

Gośćmi będą:
Lidia Ostałowska (5-6.X),
Jacek Hugo-Bader (16-17.XI),
Wojciech Tochman (7.XII*),
Agata Tuszyńska (14-15.XII*).
*terminy do potwierdzenia

Każda część projektu składać się będzie z wykładu i/lub spotkania autorskiego, na które serdecznie zapraszamy szeroką publiczność (wstęp wolny) oraz jednej lub dwóch sesji warsztatowych dla osób zainteresowanych literaturą faktu w wymiarze socjologicznym, formalnym, etycznym.

Wydarzeniom towarzyszy akcja popularyzacji czytelnictwa, w ramach której w Piwnicy Kany funkcjonować będzie bezpłatna czytelnia (za okazaniem dokumentu tożsamości). Będzie można także odsłuchać nagrań dźwiękowych fragmentów wybranych reportaży w formacie mp3. Książki wszystkich zaproszonych gości dzięki współpracy z wydawnictwem Czarne, dostępne są już do nabycia w Piwnicy.

14,15 GRUDNIA

IV. Spadkobiercy lęku - Agata Tuszyńska.

Piątek 14.12.2012 godz. 18.00 / Teatr Kana
Wykład: Czy i jak pisać o sobie.
(Otwarty wykład)

Sobota 15.12.2012 godz. 12.00 / Teatr Kana
Warsztat: Opracowanie tematu.
( Zamknięte warsztaty)

Sobota 15.12.2012 godz. 17.00 / Teatr Kana
Spotkanie z autorką: Ćwiczenia z utraty.
(Otwarte spotkanie dla czytelników)


Agata Tuszyńska
Historyk teatru, ukończyła wydział Wiedzy o Teatrze PWST w Warszawie, doktorat z nauk humanistycznych otrzymała w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Wszechobecną bohaterką książek Tuszyńskiej jest PAMIĘĆ, jej bolesne węzły, tajemnicze kształty, zmienne oblicza, odchodzące światy: "Rosjanie w Warszawie" opisują życie i kulturę zniewolonej stolicy w latach zaboru rosyjskiego. "Singer. Pejzaże pamięci” to biografia urodzonego w Polsce i tworzącego w jidysz noblisty. "Kilka portretów z Polską w tle" jest zbiorem izraelskich reportaży. "Wyznania gorszycielki" i "Długie życie gorszycielki" poświęcone są Irenie Krzywickiej, pisarce i feministce. Tuszyńska nie unika także tematów bardzo osobistych: bestsellerowa "Rodzinna historia lęku" (nominowana do Prix Medicis), to dramatyczna i wielowymiarowa opowieść o losach jej polskich i żydowskich przodków. "Ćwiczenia z utraty” są zapisem walki z chorobą nowotworową jej męża. Najbardziej kontrowersyjna w jej  dorobku okazała się "Oskarżona: Wiera Gran”, historia śpiewaczki z warszawskiego getta oskarżonej po wojnie o kolaborację z Niemcami. Tuszyńska jest także autorką sześciu zbiorów poezji, które ukazały się w przekładach angielskim, francuskim, hebrajskim, hiszpańskim i rosyjskim.
Oskarżona Wiera Gran
Biografia żydowskiej śpiewaczki z warszawskiego getta, Wiery Gran, to druga strona - nieopowiedziana - historii Władysława Szpilmana, słynnego Pianisty z filmu Romana Polańskiego. Ona była gwiazdą, on akompaniatorem. O nim po latach powstał film oklaskiwany przez cały świat z podziwem za męstwo w znoszeniu cierpienia, ją oskarżono o współpracę z nazistami, okrzyknięto kolaborantką i unicestwiono za życia. Zmarła w Paryżu 19 listopada 2007 roku.
„Zrobiła na mnie ta książka Agaty Tuszyńskiej duże wrażenie. (…) Ja tę Agatę bardzo wysoko cenię, uważam, że z naszych pisarek współczesnych to jest jedna z najwybitniejszych. Wynika to z jej pewnej duchowej niezależności, poczucia godności, taktu. I ona rzeczywiście dostrzegła w tym życiu strasznym Wiery Gran tragizm”.
Tadeusz Konwicki
Rodzinna historia lęku
Agata Tuszyńska wychowała się w tradycyjnym polskim domu, gdzie strojono choinkę i łamano się świątecznym opłatkiem. Była już dorosła, kiedy dopuszczono ją do tajemnicy - matka i jej rodzina to polscy Żydzi, którzy w powojennej Polsce kontynuowali życia rozpoczęte w latach zagłady, w ukryciu, na aryjskich papierach.
„Autorka podejmuje jeden z najbardziej dramatycznych tematów naszego czasu: jak współistnieć, współ-być z Innym, tym innym zewnętrznym, ale także, i a może nawet, przede wszystkim - wewnętrznym. Chce więc ustalić własną tożsamość. Odpowiedzieć na pytanie - w jakim stopniu Ja składa się tylko, z wyłącznie mojego, immanentnego jestestwa, a w jakim pochodzę od mojej rodziny, przodków i otoczenia ludzi, którzy istnieli wokół mnie na przestrzeni dotychczasowego życia. (…) W tym celu autorka wybiera trop podstawowy - swoją rodzinę, ale rodzinę, która sama jest sprzecznością(…)”
Ryszard Kapuściński

Ćwiczenia z utraty
Kronika bezprzykładnej walki o nadzieję, którą prowadzi dwoje kochających się ludzi. Przyjaciele wspierają ich wówczas, gdy nie godzą się na pesymistyczne diagnozy i wtedy, gdy muszą przyjąć zbliżanie się nieuchronnego.

Z jednej strony, Ćwiczenia z utraty to rzeczowo prawie na „gorąco” spisywany dziennik, który odsłania grozę choroby oraz to, że nikt nie jest przygotowany i oswojony ze śmiercią. Z drugiej strony to piękna, emocjonalna książka poetycka. Opowieść o miłości, śmierci i walce o godność umierania.

Dodał: Artysta.pl Wtorek 2 października 2012 10:37

-