Happening pt."Próba końca świata, czyli wszystko na ostatnią chwilę albo jak zawstydzić Majów"

Zamiast nowej ustawy opracowaliśmy dla Was instrukcję „Jak przeżyć koniec świata”. Zapoznajcie się z do piątku 21 grudnia a potem przyjdźcie do Teatru Starego. Wspólnie zrobimy tam „Próbę końca świata” o godzinie 19:00. Przyjdźcie i przeżyjcie!

INSTRUKCJA NR 1: Jak przeżyć koniec świata?
Aby przeżyć koniec świata trzeba pójść do teatru, najlepiej starego. Aby pójść do teatru należy wejść w posiadanie instrukcji obsługi wszystkich urządzeń elektrycznych do 5000 watt i nie wkładać widelca do mikrofalówki. Zapoznać się z planem miasta oraz nauczyć kilku słów po angielsku, na wypadek deszczowej pogody. Należy skręcać w prawo i w lewo. Należy chodzić prosto. Trzeba wbić sobie coś do głowy i pajacować. Pajac to istotny element każdego teatru. Gdyby okazało się, że nigdzie nie ma teatru ani żadnego pajaca, trzeba to jak najszybciej zgłosić na policję i napisać wniosek do ministra kultury o dofinansowanie inwestycji i pójść tam gdzie nawet król chadza piechotą. Trochę cierpliwości i już po kilku latach, bez problemu możemy iść do teatru, chyba, że mamy sklerozę i zapomnieliśmy gdzie został postawiony. Na sklerozę trzeba jeść orzechy włoskie i nauczyć się języka włoskiego – nauka obcych języków poprawia pamięć. A ucząc się włoskiego nie zapomnimy o jedzeniu włoskich orzechów. Przed wejściem do teatru, a tym bardziej w teatrze nie wolno bić się z myślami ani walczyć z nawet z samym sobą – to niekulturalne. Co najwyżej lekko zwilżoną dłonią wymierzyć sobie policzek. Gdy już znajdziemy teatr należy przekupić kasjera, aby wejść za darmo. W teatrze nie wolno łowić ryb, chyba że uprzednio złożyło się odpowiedni wniosek do ministerstwa rolnictwa i departamentu rybołówstwa. Gdy nie zamierzamy łowić ryb w teatrze, również powinniśmy złożyć odpowiedni dokument do ministerstwa, że ryb nie łowiliśmy i nie uprawialiśmy roli. Absurdalność biurokracji w tej kwestii jest związana z etymologią słowa „kultura”. W przeszłości pojęcie kultury (łac. cultura, culturae) oznaczało uprawę, rolę, pole, hodowlę czyli dotyczyło kultury agrarnej ((łac. cultus agri - uprawa ziemi). Dziś z tego powodu każdego kulturalnego człowieka uznaje się potencjalnie za rolnika. A kto chodzi do teatru z pewnością musi być kulturalny, więc musi składać odpowiednie wnioski i dokumenty. Jeśli przeżyjemy biurokrację to spokojnie możemy już iść do teatru i czekać na przeżycie końca świata. Jeśli komuś się nie powiedzie, to zawsze można pójść na koniec świata...

Dodał: Artysta.pl Środa 19 grudnia 2012 12:18

-